Week 2
Blijf op de hoogte en volg Anne
11 December 2017 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Maandag ga ik weer naar ‘House of resurrection’. Ik heb echt zin om de kids weer te zien! Een hele dag kleuren, voetballen, trampoline springen, kletsen, en leren lezen/schrijven. Eigenlijk vind ik het knuffelen en kusjes krijgen nog wel het allerleukst:). Ook krijg ik nog heel veel kleurplaten voor Tim, Jip, Lisa, Robin en mezelf. De holiday-week vonden ze echt geweldig en de liedjes uit de film en het zelfgemaakte dansje komen nog vaak voorbij.
Ik word door de staf gevraagd om morgen mee te gaan naar het jaarlijkse uitje. Dan moet ik nog snel voor 100 rand (6€) een cadeautje kopen want we doen lootjes trekken.
We gaan die dinsdag naar Jeffrey’s bay, waar we een zwembadje en locatie huren. Ik weet niet hoe ik kan beschrijven hoe die reis verliep. Het was zo bizar, ik ga even proberen een beeld te schetsen: De ‘mama’s’ die de kinderen opvangen in de haven zijn het hele jaar verantwoordelijk, maar deze ene dag totaaaal niet..! Dit was hún feestje. Dat hield in dat er al 2 flessen wodka werden genuttigd om 9:30 ‘s ochtends.. er werd geschreeuwd en gekrijst en ik heb letterlijk met de vingers in mijn oren gezeten om gehoorschade te beperken. Hooooly shit, what is happening en kan ik nog terug... Na een uurtje kwamen we aan bij het zwembadje, muziek keihard aan, er werd gedanst en meegeblèrd, maar na een tijdje lagen dr al twee mama’s voor pampus. Ik heb nog wel een van de werknemers zwemles gegeven in het zwembad (bijna niemand van hen kan zwemmen!!). Uiteindelijk werd er nog gebraaid en cadeautjes uitgepakt maar met zoveel dronken mensen was het ook niet meer echt gezellig. De bus waarmee we reden zat onder de etensresten en drank. Een hele rare dag, ik was helemaal gesloopt. Bij ons thuis werd er een Harry Potter avond georganiseerd, en raad eens wie er na een uur in bed lag..;)
De rest van de week ben ik met de kids, gelukkig! We oefenen met lezen/schrijven, doen veel spelletjes en buiten spelen. Ook ga ik met Daniël (een duitse vrijwilliger) elke dag naar de supermarkt, dan krijgen we een paar 100 kilo aan voedsel die over datum is en is het aan ons om te selecteren wat nog ‘goed’ is en wat niet.. It’s a dirty job, but someone has to do it.
Vrijdag gaan er een aantal kids naar hun families om Kerst te vieren, maar er zijn ook vijf kinderen die niet meer terugkeren naar de haven, waaronder Denver. Denver is een jongen die in een rolstoel zit en verlamd is vanaf zijn onderlijf. Toch is hij degene die als 1e trampoline wil springen, de zee in wil, mee doet met bowlen, wauw.. Zo iemand inspireert me en dat heb ik ook tegen hem gezegd. Ik zal hem nooit vergeten. Tijdens een speech van de directrice krijg ik traantjes in mijn ogen en dan hou ik het niet meer. Lekker emotioneel wrak ben ik ook, maar ik ben gewoon niet goed in afscheid nemen. Met de andere kids zwaaien we de bus uit en dan ga ik ook richting ‘huis’, we vertrekken die middag voor een weekendje naar Plettenberg, daar ben ik wel aan toe:)
-
13 December 2017 - 15:01
KATrin:
IK heb al tijdens het lezen een brok in Mn keel! Hahaaa
Geniet nog lieverd, nog steeds leuk om mee te lezen!
Kus!!! -
13 December 2017 - 17:17
Henny Wouters:
Alweer een bijzonder verslag! Het houd maar niet op.....
Mooi dat het je lukt om zo uit je hart te schrijven, je emoties op papier deelt en ons laat ervaren wat er zoal met je gebeurt. Een reis om nooit te vergeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley